ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ (55 )
از من مى خواهى هنگامى كه تو را مى خوانم با تضرّع و زارى و در پنهان تو را بخوانم و صدايم را هنگام نماز و دعا، بلند نكنم.
من بايد راه و رسم دعا كردن را مراعات كنم !
تو كسانى را كه راه و رسم دعا كردن را ترك كنند، دوست ندارى.
اگر من از تو حاجتى را بخواهم و آن به صلاح من نباشد، تو چون مرا دوست دارى، حاجتم را روا نمى كنى، در اين صورت، من نبايد اصرار زياد بورزم و تصوّر كنم كه تو دعاى مرا نمى شنوى و به آن توجّهى ندارى، گاهى لطف تو در اين است كه من به حاجتم نرسم. گذشت زمان همه چيز را به من ثابت مى كند.
تو از من دور نيستى و صداى مرا مى شنوى، تو از خود من به من نزديك ترى، لازم نيست كه فرياد بزنم تا صداى مرا بشنوى.
پيامبر عدّه اى را ديد كه با صداى بلند دعا مى كردند، پيامبر به آنان فرمود: "شما كسى را كه ناشنواست نمى خوانيد، شما كسى را كه از شما دور باشد، صدا نمى زنيد. خدا شنواست و نزديك شماست".[142]
آرى، تو از همه چيز به ما نزديك تر هستى، صداى ما را مى شنوى، پس بهتر است كه به آرامى تو را بخوانيم و با تو مناجات كنيم.

* * *