وَقَفَّيْنَا عَلَى آَثَارِهِمْ بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآَتَيْنَاهُ الاِْنْجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ (46 ) وَلْيَحْكُمْ أَهْلُ الاِْنْجِيلِ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِيهِ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (47 )
بعد از آن پيامبران، عيسى(عليه السلام)را فرستادى و او تورات را كه پيش از او نازل شده بود، تصديق مى كرد، تو بر او انجيل را فرستادى كه در آن هدايت و روشنايى بود.
انجيل، تورات را راست مى شمرد و رهنمون و پندى براى پرهيزكاران بود. پيروان انجيل بايد بر آنچه تو در آن كتاب فرستاده اى، داورى كنند و اگر به آنچه تو در انجيل گفته اى، داورى نكنند، نافرمانى كرده اند و تبهكارند.
آرى، پيامبران و كتاب هاى آسمانى آن ها يكديگر را تأييد مى كنند، زيرا همه آن ها از يك جا، سرچشمه مى گيرند و مانند برنامه و كتابِ كلاس هاى يك مدرسه، در اصول با يكديگر اختلاف ندارند، امّا در جزئيّات متفاوتند و هر كتابى از كتاب قبلى كامل تر است.

* * *