وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْل لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيم وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (70 )
اى محمّد ! كسانى را كه دين خود را به بازيچه و هوسرانى گرفته اند و بُت ها را عبادت مى كنند و زندگى دنيا آنان را فريفته است، به حال خود رها كن، آنان شيفته دنيا شده اند و به فكر روز قيامت نيستند، پس تو از همنشينى با آنان دورى كن.
از تو مى خواهم تا آنان را با آيات قرآن، از نتيجه كارهايشان بترسانى و به آنان خبر دهى كه به عذاب من گرفتار خواهند شد، روز قيامت فرا مى رسد و هر كس به نتيجه اعمال خودش، سپرده مى شود و راه فرارى نمى يابد، در آن روز جز من يار و فريادرسى نيست.
اگر آنان براى نجات خود، هر گونه عوضى بدهند، از آنان پذيرفته نمى شود، آنان گرفتار نتيجه كردار و رفتار خود شده اند، براى آنان به خاطر كفرشان، نوشيدنى از آبى جوشان مى نوشانند و آنان دچار عذابى دردناك خواهند بود.

* * *