وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الاِْنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْض زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112 ) وَلِتَصْغَى إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالاَْخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113 )
اى محمّد ! مى دانم كه بُت پرستان تو را دروغگو و جادوگر مى خوانند، آنان با تو دشمنى مى كنند، نگران نباش و اندوهناك نشو، فقط تو به دشمنى بدخواهان گرفتار نشدى، راهى كه تو انتخاب كرده اى، دشمنى شياطين را به دنبال دارد.
من براى هر پيامبرى، دشمنانى از شياطين جن و انسان، قرار دادم.
آيا مى خواهى بدانى چرا اين دشمنى بين پيامبران و شياطين به وجود آمد؟
من همه را آزاد آفريدم، راه خوب و بد را به آنان نشان دادم، سپس ميان گروه حقّ و باطل دشمنى قرار دادم، اين دو گروه، همواره با هم دشمن خواهند بود.
هر كس با اختيار خود آزاد است كه راه حقّ يا باطل را انتخاب كند. اين سنّت و قانون من است: ميان كسانى كه راه حقّ مى روند با كسانى كه راه باطل مى روند، هميشه دشمنى وجود داشته و خواهد داشت.

* * *

اى محمّد ! آن شيطان ها، پنهانى با يكديگر سخنان فريبنده و بى اساس مى گويند، شياطين مى خواهند آن سخنان را به مردم بگويند تا آن ها را فريب بدهند.
اگر من اراده مى كردم، مى توانستم جلوى كار آن ها را بگيرم، ولى چنين نكردم، زيرا همه بايد در معرض امتحان قرار بگيرند. بايد راه خوب و بد به روى همه باز باشد، تا هر كس به اختيار خود، يكى از اين دو راه را برگزيند.
اى محمّد ! اكنون از تو مى خواهم تا دشمنانت را به حال خود رها كنى، بگذار آنان هر نسبت ناروايى كه مى خواهند به تو بدهند، من سزاى اين كار آنان را در روز قيامت خواهم داد و آنان را به عذاب سختى گرفتار خواهم كرد.
اى محمّد ! درست است كه دشمنان تو را دروغگو و جادوگر مى خوانند، امّا بدان كسانى كه دل هاى آنان به نور ايمان روشن شده است، هرگز اين را باور نمى كنند. فقط كسانى كه به روز قيامت ايمان ندارند، اين سخنان ناروا را گوش مى كنند و آن را مى پسندند تا هر گناهى كه بخواهند انجام دهند.

* * *