قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَى أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الاَْرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ (71 ) وَأَنْ أَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَاتَّقُوهُ وَهُوَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (72 ) وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ بِالْحَقِّ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (73 )
گروهى از مردم مكّه نداى پيامبر را اجابت كردند و دست از بُت پرستى برداشتند و مسلمان شدند. بزرگان مكّه وقتى اين خبر را شنيدند، نزد آن تازه مسلمانان رفتند و آنان را به كفر و بُت پرستى دعوت كردند.
اكنون تو به پيامبر دستور مى دهى تا به مشركان چنين بگويد:
اى مشركان! آيا از پرستش خدا دست برداريم و بُت هايى را پرستش كنيم كه نمى توانند سودى به ما برسانند. بُت ها هرگز نمى توانند به ما ضررى برسانند، عدّه اى خيال مى كنند اگر دست از بُت پرستى بردارند به خشم بُت ها گرفتار مى شوند، اما بُت ها هرگز نمى توانند به كسى ضررى برسانند.
اى مردم! آيا بعد از آن كه خدا ما را هدايت كرد، به عقايد گذشته خود بازگرديم؟
آيا شما مى خواهيد مانند آن كسى باشيم كه شيطان ها او را با وسوسه ها، فريب داده اند و او در بيابان، حيران و سرگردان مانده است، در حالى كه دوستانش او را صدا مى زنند و به او مى گويند: "به سوى ما بيا تا تو را به جاى امن ببريم"، امّا آن شخص به سخن او گوش نمى كند و از آن شياطين پيروى مى كند و در آن بيابان مى ماند تا از تشنگى هلاك شود.
هدايتى كه از سوى خدا باشد، هدايت حقيقى است و آنچه شما ما را به آن فرا مى خوانيد، چيزى جز گمراهى نيست. بر ماست كه به راهى برويم كه خدا ما را به آن فرا خوانده است و تسليم كسى شويم كه آسمان ها و زمين تسليم اويند. ما مأموريم كه تسليم خداى جهانيان باشيم و نماز را به پاداريم و تقوا پيشه كنيم، همه ما در روز قيامت، براى حسابرسى به پيشگاه او حاضر خواهيم شد.
خداى ما، خدايى است كه آسمان ها و زمين را به درستى آفريد و كار او بيهوده نبود.
بترسيد از وقتى كه خدا خطاب به روز قيامت بگويد: "موجود شو" و روز قيامت بى درنگ موجود مى شود، كلام خدا حقّ و پابرجاست.
وقتى در "صور اسرافيل" دميده شود، روز قيامت بر پا مى شود، در آن روز، فرمانروايى از آنِ اوست، او داناى نهان و آشكار است و او درستكار و آگاه است.

* * *

صور اسرافيل چيست؟ اسرافيل كيست؟
او يكى از فرشتگان توست، "صور" چيزى مانند شيپور است، كسى نمى داند اين شيپور چگونه است، وقتى كه تو بخواهى اين جهان را نابود كنى، به اسرافيل دستور مى دهى تا در شيپور خود بدمد، سپس همه موجودات نابود مى شوند و بعد از آن خود اسرافيل هم نابود مى شود.
سال ها مى گذرد، هيچ كس نمى داند چه مدّت زمان سپرى مى شود، بعد از آن، وقتى كه تو بخواهى روز قيامت را برپا كنى، اوّل اسرافيل را زنده مى كنى و به او دستور مى دهى تا براى بار دوم، در شيپور خود بدمد، سپس همه فرشتگان و انسان ها زنده مى شوند و روز قيامت آغاز مى شود.

* * *

در روز قيامت، فرمانروايى از آن توست، اكنون نيز فرمانروايى آسمان و زمين براى توست، روز قيامت، امتداد فرمانروايى تو بر همه جهان است، امّا در اين دنيا، پرده بر چشم من است و من نمى توانم خيلى چيزها را ببينم، امّا روز قيامت، روز شهود است، پرده ها از چشم من كنار مى رود و همه چيز را آن چنان كه هست، مى بينم.
من بايد تو را پرستش كنم، تويى كه آسمان ها و زمين را خلق نمودى، فرمانرواى جهان مى باشى، با قدرت خود هرچه را بخواهى، مى آفرينى، روز قيامت را تو برپا مى كنى و به بندگان خوبت پاداش مى دهى و آنان را مهمان بهشت خود مى گردانى و كافران را كيفر مى دهى. آرى، فقط تو، شايسته عبادت و پرستش هستى.[101]