وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالاَْنْفَ بِالاَْنْفِ وَالاُْذُنَ بِالاُْذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَنْ تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَهُ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (45 )
در تورات درباره حكم قصاص چنين گفته بودى: "انسان در برابر انسان قصاص مى شود، چشم در برابر چشم، بينى در برابر بينى، گوش در برابر گوش و دندان در برابر دندان". اين حكم تو بود كه هر زخمى قصاص دارد و اگر كسى از قصاص صرف نظر كند و طرف مقابل خود را ببخشد، اين كار او سبب بخشش گناهان او مى شود و اين گذشت او را، كفّاره گناهانش قرار مى دهى. اين حكم و قانون توست، كسانى كه طبق آن حكم نكنند، ستمگرند.
من اكنون مى فهمم كه حكم قصاص، حكمى است كه در همه اديان آسمانى آمده است و بايد عادلانه و بدون هيچ گونه تفاوتى در جامعه اجرا شود، هرگز به خاطر نژاد، رنگ و طبقه اجتماعى نبايد تفاوتى در اجراى اين حكم ايجاد گردد.
اجراى اين قانون مانع مى شود كه قتل و جنايت در جامعه زياد بشود، تو خواسته اى تا از جان انسان ها دفاع كنى. قصاص را براى حفظ حيات و زندگى اجتماعى معرّفى مى كنى. قصاص برخورد و انتقامى شخصى نيست، بلكه تأمين كننده امنيّت اجتماعى است. اگر در جامعه متجاوز قصاص نشود، عدالت و امنيّت از بين مى رود. اگر به بهانه هاى مختلف از اجراى اين قانون سرپيچى كنيم، جامعه ديگر روى آرامش و امنيّت را نخواهد ديد.

* * *