يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْل مِنْكُمْ أَوْ آَخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الاَْرْضِ فَأَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِنْ بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَمِنَ الاَْثِمِينَ (106 ) فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآَخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الاَْوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِنْ شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ (107 ) ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يَأْتُوا بِالشَّهَادَةِ عَلَى وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُوا أَنْ تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاسْمَعُوا وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (108 )
دين اسلام، دين كاملى است، تو از حفظ ايمان برايمان سخن گفتى، اكنون مى خواهى به حفظ مال و ثروت ما را فرا بخوانى، اين درس بزرگى است كه من براى حفظ ثروت خود بعد از مرگ هم بايد برنامه داشته باشم. در اينجا به من امر مى كنى تا براى ثروت خود وصيّت كنم، اين نشان مى دهد كه ثروت دنيا بد نيست بلكه شيفتگى به دنيا و ثروت آن بد است.
اكنون قانون وصيّت كردن و چگونگى عمل به آن را بيان مى كنى:
1 - اگر كسى بيمار شد و احساس كرد كه مرگش نزديك است، بايد براى اموال خود وصيّت كند و دو شاهد عادلِ مسلمان را براى وصيّت خود گواه بگيرد.
2 - اگر كسى در سفر باشد و در آنجا، مسلمانى پيدا نشود كه شاهد وصيّت او باشد، بايد دو نفر غير مسلمان را شاهد بگيرد و پول و ثروتى را كه در سفر همراه داشته است به آنان تحويل بدهد تا به وطن ببرند و به بازماندگان تحويل بدهند.
3 - اگر اختلافى بين وارثان و آن دو نفر شاهد پيش آمد، بايد آن دو شاهد سوگند ياد كنند. سوگند آنان بايد بعد از نماز كه مردم جمع هستند، باشد. آنان بايد به اسم خدا قسم بخورند كه هرگز خلاف واقع نمى گويند و جز حقيقت چيزى بر زبان نمى آورند.
4 - وارثان و بازماندگان كسى كه در سفر فوت شده است، مى دانند كه او چقدر ثروت با خود همراه داشت. پس گاهى آنان مى فهمند كه آن دو شاهدان به دروغ شهادت داده اند و در امانتى كه به آنان سپرده شده است، خيانت كرده اند و آن را براى خود برداشته اند. در اين صورت، دو نفر از وارثان سوگند ياد مى كنند كه آن مال و ثروتى كه نزد آن دو شاهد است، از آن شخصِ فوت شده است و سپس قسم مى خورند كه دروغ نمى گويند و قصد ظلم و ستم به كسى را ندارند.
5 - وقتى دو نفر از وارثان اين قسم را خوردند، آن مال و ثروت از آن دو شاهد گرفته مى شود و به وارثان تحويل داده مى شود.
6 - اين قانون تو، باعث مى شود تا ديگر شاهدان، دچار انحراف نشوند و همواره درست شهادت بدهند و از دسيسه هاى شيطان دور بمانند، زيرا طبق اين قانون تو، شهادت شاهدان، حرف آخر نيست، بلكه وارثان مى توانند سوگند ياد كنند و به حقّ خود برسند. در اين قانون، شهادت وارثان پذيرفته مى شود و شهادت شاهدان را باطل مى كند.
7 - در پايان از همه مى خواهى كه تقوا پيشه كنند و به دستورات تو عمل كنند و فراموش نكنند كه تو تبهكاران را به بهشت راهنمايى نخواهى كرد، هيچ كس نبايد به طمع مال ديگران، سوگند دروغ ياد كند.[72]